

اکسیژن درمانی چیست؟
اکسیژن؛ گازی که در هوایی که ما تنفس میکنیم وجود دارد و برای زنده ماندن انسان ضروری است. بعضی از افراد که دچار مشکلات تنفسی هستند، بصورت طبیعی نمی توانند اکسیژن کافی را وارد ریه های خود کنند. این افراد ممکن است به اکسیژن درمانی یا تأمین اکسیژن مکمل نیاز پیدا کنند. کسانی که تحت اکسیژن درمانی قرار میگیرند معمولا سطح بالاتری از انرژی، خواب راحت تر و کیفیت زندگی بهتری را تجربه می کنند.
چه کسانی به اکسیژن درمانی نیاز دارند؟
اکسیژن درمانی برای کسانی که که بصورت طبیعی نمیتوانند اکسیژن کافی را وارد ریه های خود کنند لازم است. این حالت معمولا بخاطر شرایطی که ریه های فرد دارد به وجود می آید که مانع از جذب اکسیژن می شود. برخی از این شرایط شامل موارد زیر می شود:
بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)
ذات الریه
آسم
کوچک بودن ریه از بدو تولد (نوزاد نارس)
نارسایی قلبی
مشکلات غدد
آپنه ی خواب
نارسایی ریه
آسیب یا زخم در سیستم تهویه ی بدن
برای بررسی اینکه اکسیژن درمانی برای فردی مفید می باشد یا خیر، پزشکان میزان اکسیژن در خون شریان های فرد را اندازه گیری میکنند. راه دیگر بررس این موضوع استفاده از پالس اکسیمتر است که بدون گرفتن نمونه خون و بصورت غیرمستقیم، با وصل شدن به یکی از اعضای بدن فرد، مانند انگشت، میزان اکسیژن خون را اندازه گیری می کند.
نکات احتیاطی در اکسیژن درمانی: در کنار تمام نکات مثبتی که برای دستگاه های اکسیژن ساز ذکر شد، هشدارها و نکات احتیاطی مهمی وجود دارد که افرادی که از این دستگاه استفاده میکنند و همچنین تمام افرادی که اکسیژن درمانی (اکسیژن تراپی) میکنند، لازم است به آن توجه کنند. در ادامه این نکات را بررسی میکنیم: خشکی و عفونت در راه های هوایی: ممکن است که در هنگام استفاده از اکسیژن ساز، در حلق و بینی خود احساس خشکی کنید. اکسیژن سازها دارای یک سیستم مرطوب کننده هستند که این رطوبت را از یک مخزن آب تأمین میکنند که این مخزن آب هم توسط کاربران پر میشود. شما باید حتما از آب مقطر خالص برای پر کردن مخزن اکسیژن ساز استفاده کنید تا از ایجاد کلسیم و باکتری جلوگیری شود. در غیر اینصورت، شما باید مخزن دستگاه را حداقل هفته ای یک بار با آب گرم و مواد شوینده تمیز کنید تا از ایجاد باکتری و رشد قارچ که موجب عفونت تنفسی میشوند جلوگیری شود. خطر اشتعال: بر خلاف چیزی که در مورد اکسیژن بیشتر شنیده میشود، اکسیژن به خودی خود قابل اشتعال نیست و به خودی خود منفجر نمیشود. اما وقتی اکسیژن در تماس با آتش باشد، حتی یک آتش کوچک در حد آتش یک شمع، میتواند به سرعت بعنوان سوخت عمل کند و آتش را از کنترل خارج کند. در استفاده از اکسیژن ساز حداقل باید ۲ متر از عوامل اشتعال (مانند فردی که سیگار میکشد یا اجاق گاز) فاصله داشته باشید. در اطراف افراد سیگاری بودن همیشه ایده ی بدی بوده! شما باید به همه اطرافیان و کسانی که به خانه ی شما وارد میشوند این هشدار را بدهید که شما از اکسیژن ساز استفاده میکنید و این موضوع باید جدی گرفته شود. از اکسیژن ساز حتما در اتاقی که تهویه مناسب دارد استفاده کنید و همیشه مطمئن شوید که در هنگامی که از دستگاه استفاده نمیکنید دستگاه خاموش باشد. دستگاه های مربوط به اکسیژن را هرگز در مکان تنگ مانند کمد قرار ندهید و بر روی آنها وسایل سنگین نگذارید. سایر هشدارها: اکسیژن مایع در کپسول ها با دمای بسیار پایین منجمد میشود و در صورتی که این اکسیژن با پوست شما تماس داشته باشد موجب سوختگی شدید در پوست شما میشود. در صورتی که از روش درست و اصولی استفاده نکنید، این مسأله میتواند در پر کردن کپسول، برای شما خطرناک باشد. کسانی که اکسیژن درمانی میکنند حتما باید به اندازه ی کافی در طول روز آب بنوشند. این مسأله برای کسانی که بیمار هستند یا کسانی که یک عمل جراحی را پشت سر گذاشته اند و محدود به فضای خانه هستند اهمیت دوچندانی دارد. آلارم های مربوط به آتش سوزی را بصورت جدی تر و بیشتر در محل زندگی خود تعبیه کنید در هنگام آشپزی به اندازه ی کافی از اکسیژن و دستگاه های تولید کننده ی اکسیژن دور باشید برای جلوگیری از زمین خوردن به وسیله ی شلنگ دستگاه های تأمین اکسیژن، شلنگ دستگاه را بوسیله ی چسب به پشت لباس خود بچسبانید.
در ابتدا باید بگویم که برای خرید هر دستگاه درمانی باید نیاز درمانی خود را به خوبی بشناسید و با توجه به آن انتخاب کنید. بعضی اوقات افراد “در دسترس ترین” یا “راحت ترین” راه پاسخگویی به نیاز خود را انتخاب میکنند که همین باعث میشود که نه تنها به نیاز درمانی آنها به درستی پاسخ داده نشود بلکه هزینه ای بیشتر از حالت معمول برای آنها به همراه داشته باشد. پس ابتدا نیاز درمانی خود را از طریق مشورت با متخصصین بشناسید سپس از بین گزینه های موجود انتخاب کنید.
برای کسانی که کمبود اکسیژن دارند، با توجه به وضعیت آنها انتخاب های مختلفی وجود دارد. بسیاری از افراد در همان ابتدا، ساده ترین راه حل، یعنی استفاده از کپسول های اکسیژن را انتخاب میکنند. مشکل کپسول های اکسیژن این است که اولا حمل و نقل آنها آسان نیست و معمولا برای بیمار دست و پا گیر است و ثانیا نیاز به شارژ مجدد میتواند آزاردهنده و عامل زحمت باشد. اما جای نگرانی نیست! کپسول اکسیژن تنها راه پاسخگویی به نیاز اکسیژن شما نیست. یکی از انتخاب دیگر، اکسیژن سازهای خانگی و پرتابل(قابل حمل) هستند.